روش های اصلاح شیمیایی نشاسته و سلولز و کاربرد آن ها در سامانه های دارورسانی

استفاده از پلیمرهای طبیعی در حوزهی پزشکی و دارورسانی، همواره مورد توجه محققین بوده است. مزایای استفاده از اینمواد نسبت به پلیمرهای مصنوعی، شباهت آنها به بافت بدن، کاهش پاسخ سیستم ایمنی، دسترسی بیشتر و ارزان بودنمیباشد. نشاسته و سلولز، به عنوان فراوان ترین پلیمرهای جهان، کاربردهای گستردهای در صنایع مختلف از جملهدارورسانی دارند. این پلیمرها علاوه بر طبیعی بودن، تجدید پذیر و زیست تخریب پذیر بوده و خواص فیزیک و شیمیاییمنحصر به فردی را دارا می باشند. یکی از منابع اصلی سلولز، دیواره سلولی گیاهان است و نشاسته توسط بسیاری از گیاهانبه عنوان منبع انرژی ذخیره شده تولید می شود. سلولز و نشاسته، به صورت خالص نمیتوانند پاسخگوی نیازها باشند. برایمثال این پلیمرها در کنار خواص مطلوب خود، دارای محدودیت هایی از جمله مقاومت مکانیکی و حرارتی پایین و حلالیتبالا در آب می باشند. بنابراین از تکنیک هایی برای اصلاح این چالش ها استفاده می شود. انواع مختلفی از اصلاحات فیزیکی،شیمیایی و آنزیمی می توانند در جهت تغییر و بهبود خواص عملکردی برای اهداف مختلف دارویی به کار برده شوند. ازاین رو، امروزه انواع مختلفی از نشاسته و سلولز اصلاح شده، به عنوان مواد جانبی در سامانه های دارورسانی مورد استفادهقرارگرفته اند. این مقاله به یک مرور کلی از روش های اصلاح شیمیایی نشاسته و سلولز در کاربردهای دارویی وزیست پزشکی می پردازد. همچنین انواع سامانه های رهایش دارو بر پایهی نشاسته و سلولز را معرفی می کند و در نهایتچالش های پی شرو و چشم انداز آینده ی استفاده از آن مورد بحث قرار می گیرند

کلیدواژه ها:

نشاسته ، سلولز ، پلیمرهای طبیعی ، اصلاح شیمیایی ، دارورسانی.