تحلیل حکمروایی شهری با تاکید بر اهداف جمعیتی

یکی از چالش­ های اساسی هزاره سوم که بسیاری از جوامع را درگیر ساخته و کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست، مسئله جمعیت، سیاست­های جوانی جمعیت و به­طور کلی اهداف جمعیتی است که نیل به راه­های حل آن در گرو مجموعه اقداماتی است و به ­نظر می­رسد الگوی حکمروایی شهری نقشی بی ­بدیل در آن ایفا می­کند. بر همین اساس، این پژوهش با هدف بررسی الگوی حکمروایی توسعه شهری و تاثیر آن بر اهداف جمعیتی درصدد شناسایی الگوهای مطلوب و نامطلوب است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و ماهیت آن کاربردی است و داده­ ها و اطلاعات به شیوه کتابحانه­ای و میدانی گردآوری شده است. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون t-test تک نمونه­ای مستقل و بر پایه نظرات کارشناسانی که به صورت غیرتصادفی - هدفمند انتخاب شده­اند، نشان می­دهد که توسعه مالکانه، افقی، متصل، بزرگ مقیاس و غیرمتراکم به عنوان الگوی حکمروایی توسعه شهری مطلوب با توجه به اهداف جمعیتی شناسایی می­شوند که بالاترین مطلوبیت مربوط به شاخص توسعه بزرگ­مقیاس با میانگین ۳۷/۴ است. الگوهایی نظیر توسعه غیرمالکانه با میانگین ۸۰/۱ و توسعه کوچک­مقیاس با میانگین ۹۲/۱ نیز نامطلوب­ترین الگوهای حکمروایی توسعه شهری محسوب می­شوند. در نهایت پیشنهاداتی همچون بازنگری در طرح­های آمایشی، جامع، تفصیلی و هادی با توجه به رویکردهای جمعیتی کشور به خصوص قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت و سیاست­های کلی جمعیت مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، سیاست های جمعیتی ، حکمروایی ، جوانی جمعیت ، مسکن