دریچه زندگی پس از طلاق: برساختی متنوع از زیست جهانی جدید (مطالعه کیفی پیامدهای طلاق بر زندگی زنان در شهر تهران)

مقدمه: زندگی پس از طلاق و مواجهه با آن دیری نپایده که جای خود را در نظام مسائل اجتماعی در سطحی بین المللی بازکرده است. مسئله ای که بخش قابل توجهی از مردم و سیاست گذاران را متوجه این چالش کرده و به دنبال حل این مسئله، دغدغه ای تمام وقت دارند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه جامعه شناختی و البته با رویکردی امیک و کیفی از تجربه زندگی زنان شهر تهران پس از طلاق است. روش: روش شناسی پژوهش حاضر کیفی با بهره­گیری از راهبرد نظریه زمینه ای (گراندد تئوری) انجام شد. به این منظور با ۳۹ زن طلاق گرفته شهر تهران که با روش نمونه­گیری هدفمند و استراتژی گلوله­برفی انتخاب شده بودند، در طول بیش از ۸ ماه مصاحبه­های عمیق و نیمه­ساختاریافته انجام شد. مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه پیداکرده است. تجزیه وتحلیل داده از طریق نظام کدگذاری باز، محوری و گزینشی صورت گرفته و درنهایت مقوله هسته استخراج گردید. یافته ­ها: در مرحله کدگذاری باز ۱۵۵ کدباز، ۳۳ کد محوری، ۷ مقوله اصلی و یک مقوله هسته از خلال نظام کدگذاری داده­ها استخراج شد: زندگی فرزندان طلاق:  دوگانه پیروزی و شکست، رسیدن به فردیت فراموش شده، میل و تجربه صور لذت­های طغیان گر، عدم تجربه خوشایند بازگشت به خانه پدری، چالش های اقتصادی (رهاشدگی و مشقت)، گونه گون شدن توجه­های منفی (جنسی و ابزاری)، نقابی مفهومی از داغ ننگ طلاق، طردی چند ساحتی. همچنین « دوآلیسم فعلیت یافته: از تجربه مشقت تا فردیت یافتگی مدرن» به عنوان مقوله هسته انتخاب شد و درنهایت نمودار درختی مستخرج از داده­ها تنظیم شد. بحث: زندگی پس از طلاق دست­کم در نگاه اول تجربه­ای از زیست زنان طلاق گرفته است که تشریح وضعیت آنان به سادگی حاصل نمی­شود. رابطه دیالکتیک مثبت و منفی، حاصل زندگی پس از طلاق است. در حقیقت می­توان زندگی پس از طلاق را برای زنان به یک نمایش درام تشبیه کرد که تماشای وضعیت پیش برنده­ی آن، جریانی متناقض از امور خیر و شر و نابسندگی در پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

divorce ، women ، dialectic ، qualitative study ، Tehran city. ، پساطلاق ، زنان ، دیالکتیک ، مطالعه کیفی ، شهر تهران.