مقایسه سبک های فرزندپروری والدین،خودکنترلی و گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت و نوجوانان غیربزهکار

هدف: دوره نوجوانی می­تواند زمینه ساز مشکلاتی نظیر پرخاشگری و انجام رفتارهای پرخطر بوده و این مسائل در بزهکاری و به طبع آن نگهداری نوجوانان در کانون اصلاح و تربیت موثر میباشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک­های فرزندپروری، خودکنترلی و شیوع رفتارهای پرخطر در نوجوانان غیربزهکار و بزهکار صورت پذیرفت. روش: پژوهش کمی،کاربردی و از نوع علی- مقایسه­ای بوده، جامعه آماری شامل ۱۰۰نوجوان بزهکار کانون اصلاح و تربیت و ۱۰۰ نوجوان دانش آموز غیر بزهکار در مقاطع متوسطه استان اصفهان در سال۱۴۰۱-۱۴۰۲ بوده که از هر گروه ۳۰ نفر به طور تصادفی انتخاب گردیدند. ابزارها شامل پرسشنامه­های سبک فرزندپروری بامریند(۱۹۷۲)، خودکنترلی تانجنی(۲۰۰۴)، مقیاس خطرپذیری نوجوانان(۱۳۹۰) بود و تحلیل آماری به وسیله نرم افزار spss۲۳ و تحلیل واریانس چندمتغیری صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه در سبک­های فرزندپروری سهل­گیرانه و مستبدانه والدین تفاوت معناداری داشتند(۰۵/۰>p). در خودکنترلی، مقیاس­های خودنظم دهی، کنشهای تکانشی، عادات سالم و اخلاق­کاری تفاوت معناداری بین دو گروه داشتند و نوجوانان غیربزهکار خودکنترلی بالاتری نشان دادند(۰۵/۰>p). رفتارهای پرخطر در پنج مقیاس گرایش به مواد مخدر، الکل، سیگار، رفتار خشونت آمیز و رانندگی خطرناک بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت و نوجوانان بزهکار گرایش بیشتری داشتند(۰۵/۰>p). نتیجه­گیری: براساس مطالعه حاضر سبک فرزندپروری سهل­گرایانه و استبدادی، خودکنترلی پایین و گرایش به رفتارهای پرخطر عواملی هستند که موجب بزهکاری نوجوانان بوده و لزوم آموزش والدین در حوزه فرزندپروری و افزایش خودکنترلی نوجوانان را نشان می­دهد.

کلیدواژه ها:

Delinquency ، Parenting Styles ، Risky behavior ، Self-Control ، بزهکاری ، خودکنترلی ، رفتارهای پرخطر ، سبک های فرزندپروری