واکاوی نقش علم به نوعا کشنده بودن در ساختار قتل عمد در رویه قضایی

فعل نوعا کشنده در بندهای ب و پ ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در خصوص تشخیص قتل عمد به کار برده شده است و ضابطه ای را مشخص می کند که موجب تفکیک قتل عمد از سایر انواع قتل می گردد. در خصوص تشخیص عمل نوعا کشنده و آلت قتاله یا فعل انجام شده اختلافاتی وجود دارد که موجب ابهاماتی می گردد و رویه قضایی در این خصوص مشتت می باشد و تشخیص عمل نوعا کشنده با چالش هایی مواجه است و این پرسش مطرح می گردد که آیا آگاهی مرتکب به نوعا کشنده بودن، در لحظه وقوع قتل در تحقق آن مدخلیت دارد یا خیر؟ در رویه قضایی در برخی از موارد علم جانی را ضروری برای تشکیل بزه مذکور دانسته اند و در برخی موارد برای آگاهی وی اثری قائل نشده اند و صرف نوعا کشنده بودن را کافی دانسته اند. در این پژوهش با استناد به رویه قضایی سعی در رفع ابهامات در این خصوص نموده ایم. این پژوهش به صورت کتابخانه ای - اسنادی انجام شده است و رویکرد توصیفی - تحلیلی دارد.

کلیدواژه ها:

: قتل عمد ، شبه عمد ، نوعا کشنده ، قصد فعل.