بررسی راهبردهای شناختی در یادگیری دانش آموزان

توصیف ما از دیدگاه خبرپردازی یادگیری نشان می دهد، فرایندهای یادگیری به وسیله بعضی فرایندهای درونی کنترل اجرایی تنظیم و اصلاح می شوند. این مهارت های جهت یافته از درون، راهبردهای شناختی نامیده می شوند. این ها مهارت هایی هستند که یادگیرندگان بدان وسیله فرایندهای درونی خود را از لحاظ (۱) توجه و ادراک انتخابی؛ (۲) رمزگردانی برای ذخیره سازی درازمدت، (۳) بازیابی و (۴) حل مسئله، تنظیم یا تعدیل می کنند. بعضی از نویسندگان در زمینه آموزش و پرورش غالبا برای راهبردهای شناختی به عنوان بازده های یادگیری اولویت بالایی قائل می شوند. برای مثال، برونر (۱۹۷۱) بر اهمیت بنیادی مهارت های ذهنی در یادگیری آموزشگاهی ارزش قائل می شود، ولی این مهارت ها را در حل مسئله از مسئله یابی که مشخص کردن «نقص، حالت غیرمتعارف، اشکال، نابرابری و تناقص» را شامل می شود، متمایز می سازد». احتمالا هم شناسایی مسائل تازه و هم تبدیل یا ترجمه قواعد شناخت شده به شکلی که بتواند به سهولت در حل این مسائل مورد استفاده قرار گیرند آن نوع توانایی های انسانی را نشان می دهد که بهتر است به عنوان راهبردهای شناختی طبقه بندی شوند. آنها راه هایی هستند که افراد برای تمرکز دانش و مهارتشان روی موقعیت های مسئله آفرین که احتملا قبلا با آنها مواجه نشده اند، به کار می برند. راهبردهای شناختی راه هایی هستند که فرد از طریق آنها «فکر خود را به کار می اندازد».

کلیدواژه ها:

راهبردشناختی ، توجه ، دانش آموزان