نقش والدین و معلم در استقلال طلبی و فردیت دانش آموزان

استقلال طلبی دانش آموز رفتاری بهنجار و ضروری است و ظهور قدرت تصمیم گیری را در کودک نشان می دهد. کودک در این دوران در حالتی از بلاتکلیفی به سر می برد گاهی اوقات که رفتار مخالف کودکان در بیشترین درجه تندی است والدین نیز احساس می کنند که کودک در پایان جاروجنجال هایش دقیقا نمی داند چه می- خواهد گاهی حتی بعضی از تقاضاهایش قابل برآورده شدن نیست و همین موضوع نشان دهنده تضادها و تناقضات است. همان طور که تعیین مقررات و برخی محدودیت ها به رشد کودک کمک می کند؛ تشویق و تایید استقلال کودکان نیز به مهارت خودمحوری آن ها کمک می کند. تعریف استقلال و خودمختاری از دور مشخص است اما وقتی از نزدیک تر و عمیق تر قصد تعریفش را داریم، به مشکل می خوریم. آیا منظور از مستقل شدن، جدا شدن خانه و زندگی است یا جدایی فکری یا حتی جدایی هیجانی یا همه مفاهیم دیگری است که بتوان پسوند جدایی به آن ها اضافه کرد؟ روان شناسان مکتب انسان گرا استقلال را این گونه تعریف می کنند: «آگاهی از اینکه ما در این دنیا تک وتنها هستیم و سرنوشت مان از طریق انتخاب های مان رقم می خورد؛ البته انتخاب هایی که تحت تاثیر روابط اجتماعی و محیط خارج قرار دارند».

کلیدواژه ها:

استقلال طلبی ، فردیت ، دانش آموزان ، معلم