مروری بر رویکردهای تشخیصی عفونت کرونا ویروس جدید (COVID-۱۹)، امکانات و محدودیت ها

تشخیص به موقع بیماری COVID-۱۹ برای بهبود پیامد بیماری و قطع زنجیره ی انتقال، ضروری است. آگاهی از راهکارهای تشخیصی Severe acute respiratory syndrome coronavirus-۲ (SARS-CoV-۲)، چالش های آن ها، جمع آوری با ارزش ترین نمونه ی تشخیصی در زمان مناسب از محل آناتومی مناسب و تفسیر یافته های آن ها اهمیت زیادی دارد. این مطالعه ی مروری، با هدف بررسی چالش های فعلی و تفسیر واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس (Reverse transcription polymerase chain reaction یا RT-PCR) به عنوان روش مرجع، آزمایش Loop-mediated isothermal amplification (LAMP)، تشخیص آنتی بادی و آنتی ژن، ویژگی های تصویربرداری ریه، تغییرات غیر طبیعی در یافته های آزمایشگاهی مبتلایان به COVID-۱۹ و تغییر نتایج با گذشت زمان انجام شد. نمونه های مایع لاواژ برونکوآلوئولار (۹۳ درصد) و خلط (۷۲ درصد)، بالاترین میزان مثبت را در تشخیص مولکولی COVID-۱۹ نشان می دهند. از طرف دیگر، سنجش های مکرر RT-PCR توصیه می شود؛ چرا که با گذشت زمان، احتمال حضور SARS-CoV-۲ در نازوفارنکس افزایش می یابد. ترکیب شواهد بالینی با نتایج توموگرافی کامپیوتری قفسه ی سینه (Computed tomography scan یا CT scan) و RT-PCR، می تواند خطاهای تشخیصی را به حداقل برساند. تصور می شود که سطح بالای اینترلوکین ۶ (IL-۶) و D-dimer با بروز فرم شدید COVID-۱۹ در بزرگسالان ارتباط نزدیکی دارد و تشخیص ترکیبی آن ها، می تواند به عنوان عوامل اولیه ی پیش بینی شدت بیماری باشد. همچنین، افزایش پروتئین های مرحله ی حاد با پیامد نامطلوب بیماری COVID-۱۹ همراه است. تشخیص سرولوژی، همچنین ابزار مهمی برای درک میزان COVID-۱۹ در جامعه و شناسایی افراد مصون است. سطح آنتی بادی ها از هفته ی دوم بیماری شروع به افزایش می کند

کلیدواژه ها:

بتا کروناویروس جدید ، COVID-۱۹ ، تشخیص ، تست عفونت کرونا ویروس جدید ۲۰۱۹ ، پنومونی ویروسی