ارائه رویکردی نوین برای توسعه زنجیره تامین مواد اولیه لیگنوسلولزی برای صنایع (مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی)

وجود بیش از۲۲۴۰۰۰هکتار باغ سیب در کشور و لزوم هرس سالیانه این باغات به طور متوسط بیش از۱۰۰۰۰۰ تن ضایعات لیگنوسلولزی تولید می کند و استفاده از این ضایعات چوبی در مناطقی مانند آذربایجان غربی از توجیه اقتصادی مناسبی برخوردار است. اما به توجه به مقیاس کوچک باغ ها، ایجاد شبکه ای هوشمند برای بالاتر بردن توجیه اقتصادی زنجیره تامین مواد لیگنوسلولزی از این منابع پراکنده، ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق، زنجیره تامین نوآورانه مواد لیگنوسلولزی از مازاد سرشاخه های هرس سیب در استان آذربایجان غربی برای صنایع تبدیل مکانیکی و شیمیایی چوب مدنظر قرار گرفت. به منظور ارزیابی مدل دیجیتالی زنجیره ارزش مورد بررسی از نرم افزار SuperDecisions استفاده شد. به کمک این نرم افزار وزن مزیت ها (B)، فرصت ها (O)، هزینه ها (C) وریسک ها (R) به دست آمد. در نهایت با توجه به وزن هر یک از این شاخص ها، عملیاتی بودن و موثر بودن مدل ارائه شده آزمون شد. باتوجه به اینکه حاصل ضرب مجموع وزن نهایی مزیت ها در فرصت ها ۸۴/۵ برابر حاصل ضرب مجموع وزن نهایی هزینه ها در ریسک ها بود، می توان اینگونهنتیجه گرفت که مدل توسعه زنجیره تامین دیجیتال ماده اولیه لیگنوسلولزی حاصل از هرس سرشاخه های باغات سیب کاملا توجیه پذیر است.

کلیدواژه ها:

مواد اولیه لیگنوسلولزی ، صنایع چوب ، سیب ، زنجیره تامین دیجیتال