بررسی تطبیقی تاثیر عرف در بیع بین المللی کالا در کشورهای ایران و ترکیه

معاملات بین المللی مانند بازی شطرنج پیچیدگی ها و ظرافت های خاص خود را دارد. در این میان، قوانین نقش ساختاری راایفا میکنند و چارچوبی را برای تعاملات تجاری مشخص می کنند. با این حال، در دنیای واقعی، همیشه نمی توان صرفا بهقوانین نوشته شده اتکا کرد. اینجاست که عرف به عنوان مهره ای کارآمد وارد میدان می شود و نقشی حیاتی در تسهیل وروان تر کردن تجارت بین المللی ایفا می کند. در این پژوهش، می خواهیم ببینیم که در بیع بین المللی کالا، عرف در ایران وترکیه چه نقشی ایفا می کند و در این بین چه تفاوت هایی وجود دارد. در ایران، قانون مدنی مثل یک فرمانده عمل می کندو حرف اول را می زند. ماده ۹ این قانون می گوید که هر قراردادی که خلاف شرع یا قانون باشد، باطل است. ماده ۲۲۴قانون مدنی می گوید که اگر قراردادی بر خلاف عرف مسلم یا اصول کلی یک قرارداد باشد، باطل است. در ترکیه همقانون مدنی حرف اول را می زند و می گوید که هر قراردادی که مخالف قانون عمومی یا اخلاق حسنه باشد، باطل است.ماده ۱۰ قانون مدنی ترکیه بیان میدارد که در تفسیر قرارداد، باید به طرفین، عرف و اوضاع و احوال توجه کرد. این مادهقانونی به طور خلاصه بیانگر این نکته است که در هنگام تفسیر یک قرارداد، صرفا به متن نوشته شده آن اکتفا نمی شود،بلکه باید به موارد، قصد و اراده طرفین، عرف، اوضاع و احوال حاکم بر زمان انعقاد قرارداد نیز توجه کرد. در ایران، عرفبعد از قانون حرف میزند و فقط زمانی به میدان میآید که قانون سکوت اختیار کرده باشد یا حرفش مبهم باشد. اما درترکیه، عرف هم تراز با قانون است و در تفسیر قرارداد در کنار آن می توان از آن استفاده کرد. علاوه بر این، در ترکیه،عرف عام از عرف خاص قوی تر است. در هر دو کشور، اگر کسی بخواهد به عرف استناد کند، باید آن را ثابت کند.

کلیدواژه ها:

عرف تجاری ، بیع بین المللی کالا ، کنوانسیون بیع بین المللی کالا ، قانون مدنی ایران ، قانون مدنی ترکیه