بررسی تطبیقی تصرفات غیر منافی مالک در عین ملک خود و اختیارات مالکین در رجوع به دیگران با توجه به نوع تصرفات اشخاص ثالث از نقطه نظر تایم شرینگ در حقوق ایران و فقه

در قرارداد مالکیت زمانی هر یک از خریداران مالک مبیع در مقطع خاصی از زمان میشود، اما این بدین معنی نیست کهچون مالک هستند مانند مالکان دیگر در سایر بیع ها دارای اختیارات گسترده هستند و حتی می توانند مبیع را نیز تلفکنند، بلکه با توجه به اینکه تمامی آنان مالک یک مبیع هستند، ولی هر یک در مقطع زمانی خاص بنابراین دامنه یاختیارات مالکین در مالکیت زمانی (تایم شرینگ) در تصرف و انتفاع از مملوک زمانی مانند سایر بیع ها نمی باشد و بامحدودیت هایی مواجه است و همین محدودیت ها هستند که روابط مالکین با یکدیگر را تعیین می کند و به محض اینکه هریک ازآنان از محدودیت مورد نظر تجاوز نمود، در برابر مالکین دیگر مسوول هستند. در قرارداد مذکور محدوده یاختیارات مالکین و مسوولیتشان در برابر یکدیگر و اشخاص ثالث جای سوال است. لذا در این تحقیق به بررسی تطبیقیتصرفات غیر منافی مالک در عین ملک خود و اختیارات مالکین در رجوع به اشخاص ثالث با توجه به تصرفات مادی وحقوقی اشخاص ثالث و ویژگی خاص از نطقه نظر مالکیت زمانی (تایم شرینگ) در حقوق ایران و فقه پرداخته شدهاست. طبق نتایج تحقیق تمامی مقاطع به طور زنجیروار به یکدیگر متصل هستند، به طوری که برخی تصرفات در یکی ازمقاطع زمانی، در تمامی مقاطع زمانی موثر واقع می گردد. بر همین اساس؛ به منظور حفظ حقوق تمامی مالکین و با استنادبه اصل ۴۰ ق.ا. هیچ یک از آنان نمی تواند به استناد اصل تسلیط همه نوع تصرف و انتفاعی را از ملک خویش برد. تمامیمالکین می توانند تصرفات حقوقی لازم را نسبت به مقطع مالکیت خویش اعمال نمایند، ولی تصرفات مادی در آن بدوناجازه سایر مالکین ممنوع است، مگر در موردی که ملک در معرض خرابی و خطر باشد و عدم دخالت یا تاخیر موجبضرر گردد.

کلیدواژه ها:

مالکیت ، مالکیت زمانی (تایم شرینگ) ، حق انتفاع ، اختیارات مالکین ، روابط مالکین