تعارض اصل نسبی بودن آراء در مواجهه با حقوق اشخاص ثالث
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 398
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCA09_020
تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1403
چکیده مقاله:
بعد از انشا و صدور رای توسط دادگاه، آثاری بر چنین رایی بار می شود که مهمترین آن اعتبار امر قضاوت شده است وگاهی حتی ممکن است که چنین رایی قابل اجرا در همان مرحله بدوی ن یز باشد. پس از صدور رای ممکن است اثر حکمتنها محدود به طرفی ن دعوا شود که در فرآیند رس یدگی دخالت داشته اند و گاه ممکن است که از آن فراتر رفته و به طرفینسابق مجدود نشود و اشخاص ثالث نیز در برابر چنین رایی تاثیر خواهند گرفت. در نتیجه کار قضایی دادگاه به عنوان یکپدیده حقوقی که با رعایت تشریفات خاصی به دست آمده است؛ در برابر همگان قابل استفاده و استناد است. در آرایی کهرای دادگاه فقط نسبت به اصحاب دعوا اثر دارد، با عنوان اصل نسبی بودن آرای قضایی سخن می گوییم و هرگاه دردعوایی رایی صادر شود که به حقوق شخص یا اشخاصی غیر از طرفین دعوا دخالت نداشته باشد، می توان از نهادهایپیش بینی شده در قانون آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای احکام مدنی، یعنی از نهاد اعتراض ثالث، بهره برد. در این مقالهابتدا با بیان مقدمه ای به سراغ اصل نسبی بودن آرای قضایی می رویم و سپس به بررسی قواعد مربوط به نهاد اعتراض ثالث می پردازیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدرسول میرقاسم پور
کارشناس ارشد حقوق خصوصی دانشگاه مازندران
شروین بخشی
کارشناس ارشد حقوق خصوصی دانشگاه مازندران