بررسی فقهی و حقوقی اجاره مال وقفی

وقف، مصدر باب افعال، معنای حبس است که به معانی ایستادن، توقف کردن و اطلاع دادن نیز به کار می رود. قانونگذاردر ماده ۵۵ قانون مدنی، وقف را اینگونه تعریف می کند: «وقف عبارت است از اینکه عین مال حبس و منافع آن تسبیل شود». وقف واقع می شود به ایجاب از طرف واقف به هر لفظی که صراحتا دلالت بر معنی آن کند و قبول طبقه اول از موقوف علیهم یا قائم مقام قانونی آنها در صورتی که محصور باشند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اجاره مال وقفیاست . از اهداف دیگر تحقیق حاضر بررسی نحوه اجاره مال موقوفه و مالکیت منافع موجر در مال موقوفه می باشد . یافتههای پژوهش حاضر نشان می دهد، مالکیت موقوف علیهم نسبت به مال موقوفه از چند جنبه قابل بررسی است؛ شماری ازفقیهان بدون تفکیک عین و منفعت مال موقوفه، چه در وقف خاص و چه در وقف عام، مالکیت مال موقوفه را متعلق بهموقوف علیهم میدانند که قول مشهور فقیهان امامیه نیز برهمین اساس می باشد. اجاره دادن موقوفه به معنی اصطلاحی آنتوسط موقوف علیهم ممکن نخواهد بود زیرا اجاره تملیک منفعت است و موقوف علیهم مالک منافع موقوفه نیستند تابتوانند آن را به دیگری اجاره دهند.

کلیدواژه ها:

وقف ، موقوف علیهم ، اجاره مال وقفی