بررسی سیاست ها و مقررات پیام رسان های اجتماعی در کشورهای آمریکا، چین، اتحادیه اروپا و ترکیه

در حال حاضر ورود سکوهای پیام رسان بدون آنکه مقررات خاصی برای فعالیت آن ها وضع شده باشد رگولاتوری کشورها را با چالش مواجه کرده است؛ از طرفی دولت ها مجبور به کنترل و محدود کردن فعالیت پیام رسان ها هستند تا از سرمایه گذاری های سنگین اپراتورهای مخابراتی حفاظت و حمایت کنند. در کشور ما نیز اینگونه سکوها دارای چالش های متعددی هستند که مهم ترین آن ها عبارتنداز:کامل نبودن خدمات الکترونیک جهت ارائه، ضعف پیام رسان ها در توسعه مستمر فنی و افزودن خدمات الکترونیک، تفاوت احراز هویت کاربران در خدمات الکترونیک و با پیام رسان ها ، نبود مدل اقتصادی مشخص و عدم شفافیت اثرات و منافع اقتصادی خدمات دولت الکترونیک در پیام رسان ها. خدمات پیام رسان در چند سال اخیر از منظر حکمرانی یکی از خدمات راهبردی حوزه شبکه ملی اطلاعات بوده است که در چند مقطع مصوبات مهمی در بالاترین سطوح مانند شورای عالی فضای مجازی و کمیسیون عالی تنظیم مقررات فضای مجازی داشته است. سیاست مربوط به تنظیم گری و توسعه پیام رسان های بومی را مرکز ملی فضای مجازی در قالب سند سیاست ها و اقدامات ساماندهی پیام رسان های اجتماعی در سال ۱۳۹۶ ارائه نموده است. مرور تجربیات کشورهای الگو در زمینه سیاستگذاری و تنظیم گری سکوهای پیام رسان می تواند آموزه هایی را برای سیاستگذاران و تنظیم گران داخلی جهت کمک به رشد و ارتقای اینگونه سکوها فراهم آورد. از این رو در این مقاله به بررسی تجربیات چهار کشور آمریکا، چین، اتحادیه اروپا و ترکیه در مورد سیاستگذاری و تنظیم گری پیام رسان های اجتماعی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

سکو های پیام رسان ، سیاست گذاری ، مقررات ، احراز هویت