مقایسه ی تاثیر تزریق زیرجلدی متوکلوپرامید، پتیدین و کتامین بر درد بعد از اعمال جراحی اصلاح فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی

مقدمه: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر تزریق زیرجلدی متوکلوپرامید، پتیدین و کتامین بر درد بعد از اعمال جراحی اصلاح فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد انجام شد.روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، تعداد ۱۰۴ نفر از بیماران انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه ۲۶ نفری تقسیم شدند. بیماران گروه ۱ معادل ۵/۰ میلی گرم/کیلوگرم کتامین، بیماران گروه ۲ معادل ۷۵/۰ میلی گرم/کیلوگرم پتیدین، بیماران گروه ۳ معادل ۱۰/۰ میلی گرم/کیلوگرم متوکلوپرامید و بیماران گروه شاهد، نرمال سالین به صورت زیرجلدی در محل برش جراحی دریافت کردند. بیماران در ۲۴ ساعت اول بعد از ورود به ریکاوری، از نظر شدت درد بر اساس معیار دیداری سنجش درد (Visual analog scale یا VAS)، متغیرهای همودینامیک، مدت زمان خروج لوله ی تراشه و ریکاوری، عوارض دارویی، مجموع مسکن مصرفی اضافی، زمان اولین نیاز به مسکن اضافی و رضایتمندی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین VAS در بیشتر زمان های بعد از ورود به ریکاوری (۰۵۰/۰ > P) و میانگین مجموع مسکن مصرفی اضافی (۰۰۷/۰ = P) در دو گروه کتامین و پتیدین به طور معنی داری کمتر از دو گروه متوکلوپرامید و شاهد بود. میزان رضایت از بی دردی بعد از عمل در گروه پتیدین به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (۰۰۱/۰ > P).نتیجه گیری: پتیدین و کتامین، اثر برابری در کاهش شدت درد بعد از عمل دارند، اما رضایتمندی بیماران از پتیدین بیشتر بود. متوکلوپرامید در مقایسه با دو داروی دیگر اثر کمتر و گاهی برابر با دارونما در کنترل درد پس از عمل داشته و همراه با عوارض بیشتری بوده است.

کلیدواژه ها:

متوکلوپرامید ، پتیدین ، کتامین ، اصلاح فتق اینگوینال ، درد پس از عمل