تحلیل معناشناسی ابیاتی از دیوان کبیر با تکیه بر تصحیح و ترجمه

در این پژوهش نویسندگان با اتکا به خوانش درست بیت با توجه به روابط نحوی و تلفظ درست واژگان و نکات مربوط به تصحیح به بررسی معناشناسی ابیات و ترجمه های آن پرداخته اند. ابیاتی که در این پژوهش بدان پرداخته ایم، ابیاتی است که پس از مقابله آنها با ترجمه و شرح دیوان کبیر متوجه شدیم، که برای مترجمان و شارح چالش برانگیز بوده است و در نسخ خطی هم در این ابیات شاهد آشفتگی هایی هستیم. این ابیات ابتدا از منظر نسخه شناسی با توجه به نسخ مورد استفاده فروزانفر در تصحیح دیوان کبیر و ۴ نسخه نویافته معتبر مورد بررسی قرار گرفته اند و سپس بازتاب تصحیح نادرست این ابیات در شروح و ترجمه های آربری و نیکلسون مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. ابیات مذکور زیر دو عنوان بررسی شده اند. نخست عنوان «تاثیر تصحیح بر ترجمه» و سپس عنوان «ترجمه براساس برداشت نادرست از متن». در ذیل این عنوان ها به ابیاتی پرداخته ایم که مترجمان نتوانسته اند به درستی آنها را در زبان مبدا تحلیل کنند و معادل نامناسبی از آن در زبان مقصد ارائه داده اند. در هر دو عنوان تاثیر تصحیح و توجه به خوانش درست شعر در زبان مبدا، بر فهم درست مترجمان آشکار است. بنابراین تلاش شده است صورت اصیل این ابیات به همراه معنی ابیات به خوانندگان ارائه شود.

کلیدواژه ها:

تصحیح ، ترجمه ، دیوان کبیر ، مولوی ، معناشناسی