پیشران های رشد بهره وری بخش مسکن

رشد " بهره وری کل عوامل تولید (TFP) " بخش مسکن طی دوره ۱۴۰۰- ۱۳۶۵ بطور توامان از تکنیک های " اقتصاد سنجی" و " تحلیل پوششی داده ها "، به چهار جزء ؛ پیشرفت تکنولوژی، تغییر کارایی فنی، اثرات مﻘیاس و کارایی تخصیصی تجزیه شد. مقدار میانگین این اجزاء به ترتیب ۱/۴۷ ؛ ۰/۵۳ ؛ ۱/۵۲ ؛ ۰/۱۵ درصد و میانگین رشد‎ TFP ‎ نیز ۳/۶۷ درصد می باشد. در این ارتباط ، کارایی فنی ، کشش های موثر و سهم درآمدی عوامل تولید نیز محاسبه شده اند ؛ نتایج نشان می دهد بخش مسکن نزدیک به کارایی فنی عمل می کند و روند ناکارایی کاهشی است، میانگین کشش موثر نیروی کار و موجودی سرمایه به ترتیب ۱/۰۶ و ۰/۹۲ بوده و سهم درآمدی این دو به ترتیب ۰/۵۱ و ۰/۴۹ درصد است. بازدهی نسبت به مقیاس نیز ، بیشتر از واحد، و فزاینده است . با این وجود واحدهای تولیدی قادر نیستند سهم تغییر کارایی فنی در رشد TFP ‎را بهبود بخشند. میانگین دیگر پیشران ها نیز هرچند مثبت است اما بدلیل فقدان هم افزایی پیشرفت تکنولوژی با اثرات مقیاس، و با وجود ناچیز بودن کارایی تخصیصی؛ تاثیر قابل قبولی بر رشد بهره وری نداشته اند . طبقه بندی JEL   :  C۳۲ , C۸۲ , D۲۴

کلیدواژه ها:

"رشد بهره وری کل مسکن " ، " پیشرفت تکنولوژیکی" ، " کارایی فنی " ، " کارایی تخصیصی " ، " اثرات مقیاس"