ارزیابی تاثیر اسانس آویشن و دارچین بر عملکرد، الگوی تخمیر و جمعیت میکروبی شکمبه در شرایط آزمایشگاهی و حیوان زنده

در این مطالعه اثرات اسانس آویشن و دارچین بر تخمیر میکروبی شکمبه موردارزیابی قرار گرفت. در آزمایش برون­تنی، غلظت­های صفر، ۱۲۵، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن و دارچین به مدت ۲۴ ساعت در یک محیط کشت بسته مورد انکوباسیون قرار گرفتند. در آزمایش حیوانی، ۱۸ راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار شاهد (جیره پایه)، آویشن و دارچین (به ترتیب جیره پایه+ ۵ گرم اسانس آویشن و دارچین به ازای هر راس گوساله در روز) استفاده شد. غلظت ۱۰۰۰ میلی­گرم در لیتر اسانس ها، کل گاز تولیدی، ناپدیدشدن ماده خشک و غلظت اسیدهای چرب فرار کل را کاهش داد (۰۵/۰P<). غلظت­های ۱۲۵ و ۲۵۰ میلی­گرم در لیتر، نسبت استات به پروپیونات را کاهش داد (۰۵/۰P<). اسانس های گیاهی تاثیری بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار کل شکمبه گوساله­ها نداشتند؛ درحالی که نسبت مولی استات و پروپیونات را به ترتیب کاهش و افزایش دادند (۰۵/۰P<). غلظت بوتیرات شکمبه با افزودن اسانس دارچین افزایش یافت (۰۵/۰P<). جمعیت پروتوزوآ و باکتری­های متانوژنز شکمبه گوساله­های دریافت کننده اسانس کاهش یافت (۰۵/۰P<). جمعیت باکتری­های فیبروباکتر سوکسینوژنز تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، اما جمعیت باکتری­های رومینوکوکوس آلبوس و فلاوفسینس کاهش یافت (۰۵/۰P<). براساس نتایج حاصل از  پژوهش حاضر، اگرچه افزودن اسانس آویشن و دارچین به جیره بر عمکرد گوساله­های پرواری تاثیر معنی­داری نداشت، اما خصوصیات تخمیری شکمبه را بهبود بخشید که ممکن است بتوان از آن­ها به عنوان جایگزین­های بالقوه آنتی­بیوتیک­ها در جیره­های پرواری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

اسانس آویشن ، اسانس دارچین ، آزمون تولید گاز ، تخمیر میکروبی شکمبه ، گوساله پرواری