شاخص توانایی انجام کار پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان

زمینه و هدف: پرستاران به ­دلیل ماهیت شیفتی کار، تحت تنش های بالایی قرار دارند که می­تواند در نهایت توانایی کار(WA) این افراد را تحت تاثیر قرار دهد. باتوجه به اهمیت شغل پرستاری در این مطالعه به بررسی شاخص توانایی کار( WAI) پرستاران در بخشهای مختلف در یکی از بیمارستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی می­باشد . برای ارزیابی توانایی کار از پرسشنامه شاخص توانایی کار استفاده شد. ابتدا ۱۰۰ پرستار انتخاب شد و برای آنالیز اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳و آزمون­های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده ­شد. یافته ها: در این مطالعه به ترتیب ۴۵%، ۳۲%، ۱۶% و ۷%  افراد، توانایی کار متوسط، خوب، عالی و ضعیفی داشتند. میانگین شاخص توانایی کار در افراد مجرد نبست به متاهل بالاتر بود (۰۳۲/۰P =). شاخص توانایی کار در پرستاران با توجه به وضعیت استخدامی آنها معنی دار بود (۰۱/۰= P). اختلاف معنی داری بین شاخص توانایی کار با توجه به نوع بخش وجود نداشت (۲۲۴/۰P =)، هم­چنین شاخص توانایی کار در پرستارانی که دارای شغل دوم بودند کمتر بود(۰۴/۰P =). پرستاران شیفت روز دارای  شاخص توانایی کار بالاتری بودند (۰۱/۰= P) و شاخص توانایی کار در افراد مجرد نسبت به متاهل ها بالاتر بود. نتیجه گیری: وضعیت پرستاران از لحاظ شاخص توانایی کار در گروه متوسط قرار داشت، با توجه به وجود ارتباط بین برخی از متغیرهای فردی و شاخص توانایی کار لازم است وظایف افراد بر حسب این ارتباطات به منظور بهبود این شاخص تعدیل شود.

کلیدواژه ها:

work ability index ، work ability ، nurses ، hospital ، شاخص توانایی کار ، توانایی کار ، پرستاران ، بیمارستان