مطالعه درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی رانندگان اتوبوس در ارتباط با پوسچر بدنی، رضایت شغلی و عوامل فردی

سابقه و هدف:  درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی منجر به کاهش بهره وری و ترک شغل می شود. این پژوهش با هدف مطالعه نقش پوسچر و برخی از عوامل فردی و سازمانی در ایجاد این نوع درد و ناتوانی در رانندگان اتوبوس های شهری انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۱۳۰ نفر از رانندگان اتوبوس شهری همدان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. با از پرسشنامه های استاندارد برای مطالعه اختلالات اسکلتی عضلانی و رضایت شغلی استفاده شد. همچنین، ارزیابی پوسچر با استفاده از روش RULA انجام شد. در نهایت از روش های متداول آماری در نرم افزار SPSS ۲۴ برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بهره برده شد. یافته ها: بیشترین و کمترین فراوانی درد در یک سال گذشته به ترتیب مربوط به کمر (۹۴ نفر معادل ۷۲/۳ %) و مچ پا (۵ نفر معادل ۳/۸ %) بود. میانگین امتیاز پوسچر بدنی برای سمت چپ و راست بدن رانندگان به ترتیب برابر با ۱/۱۴ ± ۵/۸۵ و ۱/۰۵ ± ۶/۰۶ بود. شدت درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی با سن، سابقه کار، نمایه توده بدنی و نمره پوسچر ارتباط مستقیم و با متوسط ساعات خواب شبانه روزی، ورزش کردن و رضایت شغلی رابطه معکوس داشت. نتیجه گیری: شدت درد و ناتوانی با نمره پوسچر، سن، سابقه کار، نمایه توده بدنی، ورزش کردن، شیفت کاری، ساعات خواب شبانه روزی و سطح رضایت شغلی رانندگان در ارتباط بود. از نتایج این مطالعه می توان برای مداخله جهت بهبود وضعیت سیستم اسکلتی عضلانی رانندگان اتوبوس استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Ergonomics ، musculoskeletal disorders ، job satisfaction ، posture assessment ، ارگونومی ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، رضایت شغلی ، ارزیابی پوسچر