اثربخشی درمان کارآمدی هیجانی بر بارمراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی اصفهان، دوره: 41، شماره: 720
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 48
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IMSJ-41-720_002
تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1403
چکیده مقاله:
مقاله پژوهشیمقدمه: شیوع بالای بیماری دمانس در جهان و پیامدهای روانی مرتبط با آن از جمله بار مراقبت و خستگی از شفقت، سلامت روان مراقبین آن ها را در معرض خطر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان کارآمدی هیجانی بر بارمراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس بود.روش ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود که در سال ۱۴۰۱ بر روی مراقبین بیماران دمانس مراجعه کننده به کلینیک های مغز و اعصاب شهر اصفهان انجام شد. ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند، با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ی هفتگی ۹۰ دقیقه ای درمان کارآمدی هیجانی را دریافت نمودند. ابزار پژوهش پرسش نامه های بار مراقبت Zarit و کیفیت زندگی حرفه ای Stamm بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر انجام شد.یافته ها: میزان تاثیر درمان کارآمدی هیجانی بر کاهش بار مراقبت و خستگی از شفقت در پس آزمون به ترتیب برابر با ۱۶/۱ و ۱۷/۴ درصد است. تاثیر درمان در متغیرهای بار مراقبت و خستگی از شفقت در مرحله ی پیگیری به ترتیب ۱۵/۲ و ۱۵/۶ درصد است. تفاوت دو گروه در مرحله ی پیش آزمون معنی دار نیست، اما در مراحل پس آزمون و پیگیری در هر دو متغیر بین گروه شاهد با آزمایش تفاوت معنی داری به دست آمده است.نتیجه گیری: درمان کارآمدی هیجانی بر کاهش بار مراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس تاثیر معنی دار داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناهید رمضانی
دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
ایلناز سجادیان
دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
غلامرضا منشئی
دانشیار، گروه روانشناسی، مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
مجید برکتین
استاد، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
