مقایسه کیفیت تصویر و دز جذبی سی تی آنژیوگرافی عروق ریوی در جهت کرانیوکائودال و کائودوکرانیال

مقاله پژوهشی مقدمه: سی تی آنژیوگرافی عروق ریوی، به عنوان یک روش استاندارد در تشخیص آمبولی مطرح است. کیفیت نامطلوب تصاویر در این روش علاوه بر تشخیص نادرست باعث افزایش دز جذبی بیمار می گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر جهت اسکن بر کیفیت تصویر و دز جذبی در سی تی آنژیوگرافی عروق ریوی انجام شد. روش ها: ۱۲۶ نفر از بیماران مراجعه کننده جهت سی تی آنژیوگرافی عروق ریوی با دستگاه ۱۶ مقطعی زیمنس در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند (برای هر جهت اسکن ۶۳ نفر). کیفیت تصویر توسط دو رادیولوژیست مجرب بررسی گردید. برای ارزیابی دز بیمار از شاخص دز حجمی و حاصل ضرب دز در طول استفاده شد. داده ها در سطح اطمینان ۹۵ درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در جهت اسکن کائودوکرانیال و کرانیوکائودال به ترتیب تهیه ی سی تی آنژیوگرافی در فاز مناسب ۹۶/۸ و ۹۵/۲ درصد (۰/۷۳ = P)، امکان تشخیص آمبولی ۱۰۰ و ۹۸/۴ درصد (۰/۳۶ = P)، وجود آرتیفکت ورید اجوف فوقانی ۳۰/۲ و ۲۲/۲ درصد (۰/۳۱ = P)، آرتیفکت حرکتی محسوس ناشی از تنفس در تصویر ۱۱/۱ و ۴/۳ درصد (۰/۵۳ = P) و ورود ماده ی حاجب به داخل آئورت ۱۷/۵ و ۷/۹ درصد (۰/۱ = P) بود. میانگین شاخص دز حجمی به ترتیب برابر ۳/۵۳ ± ۸/۶۳ و ۲/۲۴ ± ۸/۶۶ میلی گری (۰/۰۴ = P) بود. نتیجه گیری: جهت اسکن، بر کیفیت تصویر تاثیر نداشت اما شاخص دز حجمی در جهت اسکن کائودوکرانیال کمتر از کرانیوکائودال بود.

کلیدواژه ها:

سی تی آنژیوگرافی ، شریان ریوی ، دز پرتویی ، بهبود کیفیت تصویر