بررسی توزیع فراوانی سلول گانگلیونی در آپاندیس بر اساس مکان: مطالعه ی آینده نگر

مقاله پژوهشی مقدمه: بیماری هیرشپرونگ، فقدان مادرزادی سلول های گانگلیونی است. با توجه به عدم اجماع درباره ی امکان یا عدم امکان تکیه بر بافت شناسی آپاندیس جهت تشخیص هیرشپرونگ، همچنان در مراکز متعددی در ایران و جهان، آپاندکتومی و نمونه برداری از آپاندیس برای تشخیص این بیماری ها صورت می گیرد. هدف این مطالعه، ارزیابی امکان آپاندکتومی پارشیال و جلوگیری از انجام توتال آپاندکتومی جهت تشخیص هیرشپرونگ و تعیین میزان شیوع آگانگلیونوز در هر قسمت بود. روش ها: مطالعه ی حاضر، مطالعه ای تحلیلی از نوع کوهورت آینده نگر بود. جامعه ی مورد مطالعه، بیماران زیر ۱۶ سال نیازمند به آپاندکتومی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی اصفهان از تاریخ ۰۱/۰۱/۱۴۰۱ تا ۲۹/۱۲/۱۴۰۱ بود. معیارهای ورود سن زیر ۱۶ سال کامل و قرار گرفتن تحت عمل آپاندکتومی با تشخیص آپاندیسیت بر اساس معیار آلوارادو و معیارهای خروج آپاندیسیت پروفوره یا گانگرنه و نئوپلازی آپاندیس بود. متغیرهای پژوهش شامل سن و جنس (به عنوان متغیرهای زمینه ای) و تعداد سلول های گانگلیونی در هر hpf (به عنوان متغیر وابسته) بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی، ۳/۳۳ ± ۸/۸۴ سال بود. ۵۸ درصد از بیماران، پسر بودند. مجموع سلول های گانگلیونی دیده شده در کل لام حاوی نمونه ها، در لام های میانی بیشترین و در لام دیستال کمترین بود که باهم تفاوت معنی داری دارند (۰/۰۳۸ = P). نتیجه گیری: قسمت میانی آپاندیس دارای بیشترین تعداد سلول گانگلیونی و در مسیر تشخیص هیرشپرونگ، بهترین قسمت جهت انجام بیوپسی است.

کلیدواژه ها:

سلول گانگلیونی ، آپاندیس ، هیرشپرونگ