بررسی رابطه بین سبکهای یادگیری با تا بآوری و خودشکوفایی دانش آموزان مقطعمتوسطه اول شهر چابهار

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با تاب آوری و خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر چابهار بود. روش این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر روش، توصیفی، از نظر سنجش همبستگی و از نظر جمع آوری اطلاعات میدانی (پیمایشی)، است. در تحقیق حاضر جامعه آماری مورد بررسی عبارت است از کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر چابهار که در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند و تعداد آن ها ۹۰۰ نفر می باشد. نمونه آماری تحقیق تعداد ۲۷۰ نفر می باشند که با توجه به جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. که از این تعداد ۱۵۰ نفر پسر و۱۲۰ نفر دختر تشکیل می دهد. داده های تحقیق با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده و ابزار مورد استفاده پرسش نامه های استاندارد بود. پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ و روایی ابزار با روش محتوایی مورد تایید قرار گرفته اند. هم چنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از طریق روش آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی و از آزمون کولوموگروف- اسمرینف،جهت بررسی نرمال بودن و یا نبودن داده ها با استفاده از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری با تاب آوری و خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر چابهار رابطه معناداری وجود دارد. نتایج فرضیات فرعی نشان داد که بین سبکهای یادگیری با تاب آوری دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر چابهار رابطه معناداری وجود دارد. بین سبکهای یادگیری با خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر چابهار رابطه معناداری وجود دارد

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، تاب آوری ، خودشکوفایی