بررسی و مقایسه پروتکل های مسیریابی کارآمد در شبکه های موردی پروازی

شبکه های موردی پروازی (FANET) شامل تعدادی وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد) است و با توجه به پیشرفت فناوری، نقش شبکه های موردی پروازی و پهپادها به سرعت در حال توسعه است. شبکه های FANET پیشرفت های زیادی را برای کاربردهای نظامی و غیرنظامی نوید می دهند. یکی از مهمترین مشکلات در طراحی سیستم های چندپهبادی، ارتباط است که برای همکاری و تعاون بین پهبادها حیاتی است. ویژگی های اصلی شبکه های موردی پروازی انعطاف پذیری، کم هزینه بودن و سازمان دهی سریع شبکه است. از سوی دیگر چالش های اصلی در این دسته از شبکه ها وجود دارد که می توان از ارتباط بین هواپیماهای بدون سرنشین و حرکت تصادفی پهپادها در این شبکه نام برد. در این مقاله شبکه موردی پروازی و پروتکل های مسیریابی اصلی در نظر گرفته شده و مقایسه بین دو پروتکل مسیریابی AODV و DSR انجام شده است. نتایج حاصل نشان داد که پروتکل مسیریابی AODV در سه پارامتر PDR، تاخیر E۲E و توان عملیاتی بهتر از پروتکل مسیریابی DSR است. علاوه بر این در محیط شبکه های موردی پروازی با تعداد گره های مختلف پروتکل مسیریابی AODV مناسب تر از DSR می باشد.

کلیدواژه ها:

شبکه موردی پروازی ، هواپیماهای بدون سرنشین شبکه موردی ، پروتکل مسیریابی ، AODV ، DSR