اثر بسترهای مختلف کشت بر برخی صفات رشدی گیاه گل جعفری تحت تنش خشکی

هدف از پژوهش حاضر کاربرد برخی مواد آلی اصلاحی در خاک جهت افزایش مقاومت گیاه گل جعفری (Tagetes erecta) به تنش خشکی بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه با سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل شش ماده اصلاحی شامل ۱ - شاهد (فقط خاک)، یک و دو گرم نانو کود پتاسیم به ازای یک کیلوگرم خاک، ۳۰ درصد حجمی گلدان کوکوپیت، ۵ - پالم پیت و بقایای گیاه روناس در سه سطح خشکی (۴۰ ،۶۰ و ۸۰ درصد ظرفیت مزرعه) بودند. بر اساس نتایج به دست آمده با افزایش سطح تنش خشکی وزن تر و خشک گل و ریشه به طور معنیداری کاهش یافت. بیشترین میزان وزن تر و خشک گل و ریشه در گیاهان تیمار شده با بقایای روناس حاصل شد. همچنین کمترین وزن تر و خشک ریشه و گل در تمام سطوح خشکی در گیاهان تیمار شده با پالم پیت به دست آمد. گیاهانی که با پالم پیت تیمار شده بودند در هر سه سطح تنش خشکی وارد فاز زایشی و تولید گلنشدند.

کلیدواژه ها:

بستر کشت ، پالم پیت ، روناس ، شاخص های رشد.