مطالعه مروری اثر آموزش و بهسازی و ارزیابی عملکرد منابع انسانی بر رضایت شغلی و کیفیت زندگیکاری

از جمله عواملی که در موفقیت در شغلی، اهمیت دارند، رضایت شغلی است که باعث کارایی بیشتر و احساس رضایت شخص از خویشمی گردد؛ همچنین در مدیریت معاصر، کیفیت زندگی کاری به موضوع اجتماعی مهمی در سراسر دنیا مبدل شده است؛ از همین رو اینپژوهش با هدف بررسی آدبیات نظری در زمینه تاثیر آموزش و بهسازی و ارزیابی عملکرد منابع انسانی بر رضایت شغلی و کیفیت زندگیکاری انجام گرفت. نوع روش تحقیق یک تحقیق اسنادی است. روش گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای است و ابزار گردآوری داده هایتحقیق، در قالب پرسشنامه معرفی شد. روایی صوری و محتوایی، روایی همگرا و واگرا و نیز روایی سازه برای این پرسشنامه همراه با پایاییترکیبی و ضریب آلفای کرونباخ آنها در مطالعات پیشین سنجیده شد. نتایج این تحقیق حاکی از این بود که آموزش و بهسازی و ارزیابیعملکرد بعنوان مولفه های مدیریت منابع انسانی، و متغیر مستقل بر کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی بعنوان متغیر وابسته پیش از ایندر ادبیات نظری داخلی ایران مدنظر نبوده است .

کلیدواژه ها:

آموزش و بهسازی ، ارزیابی عملکرد ، رضایت شغلی ، کیفیت زندگی کاری