جرم شناسی حق بر آموزش کودکان

حق بر آموزش کودکان یکی از حقوق بنیادین آنان است که در قوانین داخلی و نیز اسناد بین المللی آشکارا بازتاب یافته است. این نوشتار که با روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده، درصدد است بدین پرسش پاسخ دهد که مهم ترین مولفه های جرم شناختی حق بر آموزش کودکان چیست؟ جامعه پذیرسازی کودکان رسالت بنیادین خانواده و نظام آموزشی است که به انتقال مهارت های زیستن در جامعه و آگاهی از ارزش های ساختاری آن به کودکان می انجامد. کاستی در این کارویژه، زمینه های سزاواری را برای رخداد هر یک از چهره های جامعه ستیزی چون ارتکاب جرم و نیز آسیب های اجتماعی را به همراه می آورد. پاسداشت حق بر آموزش کودکان به جامعه پذیرسازی مناسب آنان و باز جامعه پذیرسازی پذیرفتنی کودکان جامعه ستیز می انجامد. زندگی اجتماعی از جمله مستلزم برخورداری از پاره ای از مهارت های جرم شناختی است. آموزش این مهارت ها به کودکان خواه در نهاد خانواده و خواه در نظام آموزشی در هر یک از چهره های برنامه درسی رسمی و برنامه پنهان بر پایه آموزه های گوناگون جرم شناختی و از جمله جرم شناسی رشد اهمیت فراوانی دارد. پایش روزآمد برنامه ریزی درسی، روندهای فعالیت های فوق برنامه و نیز آموزش مهارت های اجتماعی برخی از بسترهایی است که در آنها حق بر آموزش کودکان سویه های جرم شناختی ویژه و هدفمندی را می یابد. برنامه ملی پیشگیری از جرم و برنامه های بازپروری کودکان بزه کار برخی از مهم ترین بسترهای ارزیابی جنبه های گوناگون جرم شناختی حق بر آموزش کودکان است. این پژوهش دریافته است که پیاده سازی مناسب حق بر آموزش کودکان فرصت های سرنوشت سازی را برای مدیریت کیفری جامعه فراروی نظام عدالت کیفری ایران می گشاید.

کلیدواژه ها:

جرم شناسی ، حق بر آموزش کودکان ، جامعه پذیرسازی ، نظامعدالت کیفری ایران ، حقوق کودک