طراحی برنامه های یادگیری ترکیبی (حضوری و مجازی) برای مقاطع ابتدایی

یادگیری ترکیبی، به عنوان یک رویکرد نوین آموزشی، ترکیبی از روش های حضوری و مجازی است که در سال های اخیر با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است. این نوع یادگیری به ویژه در مقطع ابتدایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این دوره سنی برای توسعه مهارت های پایه ای و اجتماعی کودکان حیاتی است. این تحقیق به بررسی طراحی برنامه های یادگیری ترکیبی در مقطع ابتدایی می پردازد و چالش ها و مزایای این رویکرد را تحلیل می کند. از جمله مزایای یادگیری ترکیبی می توان به ایجاد انعطاف پذیری بیشتر در یادگیری، بهبود دسترسی به منابع آموزشی و افزایش انگیزه و علاقه کودکان به یادگیری اشاره کرد. همچنین، یادگیری ترکیبی فرصتی برای توسعه مهارت های خودمحوری و مدیریت زمان در دانش آموزان فراهم می آورد. با این حال، این رویکرد با چالش هایی نیز همراه است، از جمله مشکلات دسترسی به اینترنت و تجهیزات در مناطق کم برخوردار، نیاز به آموزش معلمان در استفاده از فناوری و ابزارهای جدید و احتمال کاهش تمرکز و وابستگی به فناوری. در این تحقیق، همچنین به شناسایی نیازها و اهداف آموزشی، انتخاب محتوای مناسب برای یادگیری حضوری و مجازی، و استفاده از ابزارهای تعاملی و پلتفرم های مدیریت یادگیری پرداخته می شود. همچنین، ارزیابی مستمر دانش آموزان و ارائه بازخوردهای فردی و شخصی سازی شده به منظور بهبود فرآیند یادگیری و استفاده از داده ها برای ارتقاء برنامه های آموزشی از دیگر مباحث مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با طراحی دقیق و متناسب با نیازهای مقطع ابتدایی، می توان برنامه های یادگیری ترکیبی را به طور موثر پیاده سازی کرد. در پایان، توصیه هایی برای بهبود اجرای این برنامه ها در مدارس ابتدایی ارائه می شود که شامل آموزش معلمان، توجه به نیازهای دانش آموزان و ایجاد ارتباط مستمر میان معلمان و والدین است. این تحقیق به عنوان یک منبع مفید برای معلمان، مدیران مدارس و پژوهشگران در زمینه یادگیری ترکیبی در مقطع ابتدایی به کار گرفته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، مقطع ابتدایی ، فناوری آموزشی.