مطالعه ی موردی یک ساختمان دوازده طبقه بتنی : توسعه ی مدل هوشمند بیزی برای پیش بینی بیشینه تغییر مکان جانبی نسبی طبقات

با پیشرفت های سخت افزاری و نرم افزار ی اخیر، توسعه ی مدلهای استنباط آماری مورد توجه ویژه محققین قرار گرفته است . در این میان استفاده از مدلهای هوشمند که در آن انتخاب و وزن متغیر پیش بینی کننده در فرایند توسعه ی مدل و بر اساس خود دادهها صورت می پذیرد، از جایگاه ویژه ای برخوردار است . در این مقاله با استفاده از یک مدل هوشمند بیزی ، فرایندی شرح داده شده است که ضمن افزایش دقت بسیار قابل ملاحظه در تخمین پارامترهای تقاضای لرزه ای ، روند انتخاب شاخص شدت مناسب که همواره یکی از دغدغه های محققین در دهه های گذشته بوده است ،کاملا برطرف شده است . در این فرایند امکان تعیین برداری از شاخص های شدت دلخواه وجود دارد که برای هر ساختمان، با توجه به سطح خطر و پارامتر تقاضای لرزه ای مدنظر با توجه به پاسخ سازه، شاخص های شدت موردنیاز، وزن و اندرکنش آنها، در فرایند توسعه ی مدل به صورت غیرصریح و بدون نیاز به بررسی جداگانه ی کفایت و کارایی آن انجام می پذیرد. بر این اساس برای هر مسئله ، یک ترکیب منحصر به فرد از شاخص های شدت به عنوان پارامتر پیش بینی کننده در نظر گرفته خواهد شد. با توجه به مزیت های استفاده از رویکرد بیزی در مسائل مرتبط با تحلیل ساختمانها در زلزله ، از این رویکرد به جای رویکرد متداول مبتنی بر فراوانی استفاده شده است . روش پیشنهادشده در قالب مطالعه ی موردی برای یک ساختمان دوازده طبقه بتنی اعمال و نحوه ی متفاوت توسعه ی مدل در سه سطح خطر متفاوت و همچنین قدرت پیش بینی کنندگی مدل مورد بررسی قرار گرفته است . در پایان نشان داده شده است که علی رغم استفاده از پاسخ سازه تحت یازده تحلیل غیرخطی تاریخچه ی زمانی برای توسعه ی مدل، نتایج به دست آمده برای منحنی تابع چگالی احتمال ( Probability Density (Function در انطباق با حدود هزار تحلیل غیرخطی است . دستیابی به منحنی دقیق تابع چگالی احتمال در روشهای جدید طراحی سازه مبتنی بر ارزیابی ریسک از اهمیت بالایی برخوردار است .

کلیدواژه ها:

مدل هوشمند ، شاخص شدت ، استنتاج بیزی ، تحلیل غیرخطی ، تغییر مکان جانبی نسبی طبقات