ضرورت بهره گیری از دانش بومی در فرآیند بازتوانی و بازسازی پس از سوانح در سکونتگاههای روستایی

با وجود نقش بسزای دانش بومی در برنامه های بازتوانی و بازسازی پس از سوانح ، متاسفانه در اغلب تجارب گذشته مورد غفلت واقع شده است . ازاین رو پژوهش حاضر تلاش دارد به تعریف دانش بومی و ویژگی های آن، نقش آن در ارتقای برنامه ها و اقدامات پس از سانحه بپردازد. در این راستا از رویکرد کیفی و روش توصیفی - تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای متون مرتبط با مفاهیم تخصصی و واژگان کلیدی استفادهشده است . با تحلیل کیفی منابع گردآوریشده این طور برمی آید که با توجه به گستردگی خسارات و پیامدهای هر بحران و پیچیدگی های زمینه های هر جامعه ، بهره گیری از دانش بومی و تکیه بر آن در برنامه های بازتوانی و بازسازی پس از سانحه به ویژه در سکونتگاه-های روستایی بسیار حائز اهمیت است و نقش موثری در جلب مشارکت جامعه محلی ، انطباق بیشتر با ویژگی های زمینه ای بستر سانحه ، افزایش پذیرش و رضایت مندی جامعه آسیب دیده و موفقیت و پایداری اقدامات بازتوانی خواهد داشت .

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، توسعه پایدار ، بازتوانی ، بازسازی پس از سانحه ، مدیریت سوانح طبیعی