ارزیابی مدلهای پیش بینی روانگرایی با استفاده از توابع عضویت فازی

ناپایداری خاک بواسطه روانگرایی یکی از دغدغه های اصلی در ساخت و ساز در مناطق لرزه خیز است . بنابراین ، تعیین پتانسیل روانگرایی خاک از وظایف مهم مهندسان عمران می باشد. در طول زمان، روشهای مختلفی برای پیش بینی پتانسیل روانگرایی توسعه یافته است که یکی از آنها مبتنی بر انرژی کرنشی لازم برای وقوع این پدیده است . خطاهای ناشی از دادههای ورودی و عدم قطعیت های ایجاد شده در ورودی مدلها و خروجی آنها مستقل از یکدیگر نبوده و بشدت به هم مرتبط هستند. بنابراین میزان اعتمادپذیری نتایج خروجی مدلها، در پیش بینی این پدیده، مهم و تاثیرگذار می باشد. در مطالعه حاضر با در نظرگیری عدم قطعیت به روش تئوری مجموعه های فازی برای پارامترهای موثر در مدلهای پیش بینی مورد نظر، میزان حساسیت آنها مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج حاکی از آن است که عدم قطعیت های ورودی می توانند بر انرژی لازم جهت وقوع روانگرایی تاثیر بسزایی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

پتانسیل روانگرایی ، ظرفیت انرژی ، قابلیت اطمینان ، مجموعه های فازی