بررسی جهت گیری گسیختگی زمین لرزههای متوسط و بزرگ اخیر ایران

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 136

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SEE09_258

تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1403

چکیده مقاله:

جهت گیری (Directivity)، اثر جهت گسیختگی گسل است که باعث بیشتر شدن شتاب افقی و کشیدگی بیشتر ابر زمین لرزه در راستای انتشار گسیختگی می شود. میزان تخریب یک زمین لرزه در امتداد جهت گیری بیشتر از جهات دیگر است . از آنجائی که مطالعات قبلی نشان دادهاند که ، جهت گیری یک پدیده اتفاقی نیست و در ارتباط با تغییرات سرعت لرزه ای در دو سمت صفحه گسلی است ، تعیین جهت گیری و در نظر گرفتن آن در نقشه های خطر زمین لرزه ایران امری بسیار مهم و ضروری است . در این مطالعه ما با استفاده از دادههای دوباره مکانیابی شده دقیق زمین لرزهها و پس لرزههای آن، اثر سطحی پارگی زمین لرزهها، توزیع و نوع سازوکارهای کانونی زمین لرزهها و پس لرزههای آنها، مدلهای تغییرشکل سطحی (دوبعدی) و عمقی (سه بعدی) به دست آمده از تداخل نگاری اینسار و همبستگی تصاویر نوری و تغییرات شتاب بیشینه در منطقه اطراف گسل مسبب ، جهت گیری را برای ۲۰ زمین لرزهی متوسط و بزرگ ایران بررسی می کنیم . نتایج این مطالعه نشان می دهد که ، اکثر ۲۰ زمین لرزه متوسط و بزرگ اخیر ایران دارای جهت گیری غالب یک طرفه هستند. این یافته مهم در نظر گرفتن اثر جهت گیری در محاسبات خطر زمین لرزه را ضروری می داند.

نویسندگان

نساء کوثری

دانشجوی کارشناسی ارشد ژئوفیزیک، دانشکده علوم زمین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان، زنجان، ایران

عبدالرضا قدس

استاد ژئوفیزیک، دانشکده علوم زمین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان، زنجان، ایران