رابطه بین فعالیت هوازی با کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعی در سالمندان شهر تبریز

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین فعالیت هوازی با کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعی سالمندان شهر تبریز بود.روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی، از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها، میدانی بود. جامعه آماریپژوهش، سالمندان ورزشکار شهرستان تبریز بودند. نمونه آماری براساس جدول مورگان و کرجسی، تعدا ۳۸۴ نفر برآور شدکه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات تحقیق از پرسشنامه فعالیت هوازی گیل و همکاران،پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان برداشت جهانی (WHOQOL-۳۶SF) و پرسشنامه تعاملات اجتماعی پاتنام استفادهگردید. برای اطمینان از روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها، ابزار اولیه بین ۵ تن از اساتید متخصص در حوزه فعالیت هوازیو روانشناسی ورزشی توزیع و با جمع بندی نظرات آنان روایی ابزار تحقیق تائید گردید. پایایی پرسشنامه های تحقیق از طریقآلفای کرونباخ برای پرسشنامه فعالیت هوازی ۸۱ / ۰، پرسشنامه کیفیت زندگی ۸۸ / ۰ و برای پرسشنامه تعاملات اجتماعی۹۱ / ۰ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (کلموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگیپیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه) استفاه شد. نتایج نشان داد بین فعالیت هوازی با کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعیسالمندان شهر تبریز رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مشارکت ورزشی،بخش از وارزانس متغیرهای کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعی را تبیین می نماید. بر همین اساس می باید. برای افزایش کیفیتزندگی و تعاملات اجتماعی سالمندان به بحث فعالیت هوازی و فعالیت بدنی توجه ویژه ای نمود.

کلیدواژه ها:

مشارکت ورزشی ، کیفیت زندگی ، تعام اجتماعی ، سالمندان