مروری جامع از کاربرد های فناوری نانو در انرژی های تجدیدپذیر (انرژی خورشیدی)

یکی از چالش های بزرگ در حوزه فناوری، مربوط به مسئله توسعه فناوری های انرژی تجدید پذیر در قرن بیست و یکم به دلیل مشکلات جدی مربوط به تولید و استفاده از انرژی است. کاربرد های نانوتکنولوژی در ارتقاء سیستم های انرژی تجدید پذیر در تحقیقات مختلف انجام شده در سال های اخیر، شامل کار های نظری و تجربی مرتبط با کاربرد های نانوتکنولوژی در بحث انرژی های خورشید، هیدروژن، باد، زیست توده و همچنین انرژی های زمین گرمایی و جزئی منابع انرژی های تجدید پذیر می باشد. فناوری نانوتکنولوژی قادر است که دامنه وسیعی از منابع را فراهم کند و مشکلات مربوط به انرژی را برطرف سازد، زیرا اجزای توسعه دهنده وسایل برقی در این حوزه، کوچکتر از ۱۰۰ نانومتر هستند که راه های جدیدی را فراهم میکنند. انرژی خورشیدی، یکی از انرژی های تجدید پذیری است که از همان زمان گذشته مورد توجه بوده است. بررسی شده است که پتانسیل فنی انرژی خورشیدی در همه دنیا چند برابر بیشتر از کل انرژی اولیه مورد نیاز فعلی است. اعتقاد بر این است که منابع سوخت فسیلی تمام شدنی هستند و همچنین عاملی اصلی انتشار گازهای گلخانه ای می باشند. بنابراین لازم است سهم منابع انرژی تجدیدپذیر در تامین انرژی اولیه جهان افزایش یابد. کاربرد فناوری نانو در بهره برداری از منابع انرژی تجدیدپذیر و فناوری های مرتبط مانند تولید هیدروژن، سلولهای خورشیدی، زمین گرمایی و سوخت زیستی، بسیار تاثیر گذار است. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که رابطه ای مستقیم بین تامین و پیشرفت انرژی های تجدید پذیر و فناوری نانو وجود دارد و هر دوی این ها، تاثیری دو چندان بر رفاه بشر را برای آینده در پی خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

نانوفناوری ، انرژی تجدید پذیر ، انرژی خورشیدی ، تولید هیدروژن ، گاز های گلخا نه ای ، انرژی زمین گرمایی ، سوخت فسیلی ، سلول های خورشیدی