بررسی و مقایسه روشهای تامین مالی در صنعت برق (نمونه موردی: سرمایه گذاری در توسعه بخش بخار نیروگاه سیکل ترکیبی خرمشهر)

به دلیل رشد روز افزون مصرف برق، سرمایه گذاری در صنعت برق و تامین مالی پروژه های احداث تاسیسات برقی کاملاضروری است. این سرمایه گذاری سنگین و منابع تامین آن خارج از توان دولتها بوده و تبدیل به یکی از اصلیترین دغدغه هایسیاستگذاران تبدیل شده است. کشور ایران نیز با ناترازی بالای تولید و مصرف انرژی الکتریکی دست به گریبان بوده وهمواره به دنبال راهکارهای کارآمدی برای حل چالش سرمایه گذاری در صنعت انرژی خود از جمله بهره گیری از روشهایتامین مالی و ابزارهای نوین بازار سرمایه داخلی و خارجی است. با توجه به قوانین و مقررات موجود کشور، روشهای تامینمالی کارآمد و توجیه پذیر مورد استفاده در سایر کشورهای دنیا جهت سرمایه گذاری در صنعت برق ایران کارایی نداشته وتوجیه اقتصادی ندارند. ازاین رو، اوراق بهاداری تحت عنوان گواهی ظرفیت جهت جلب مشارکت بخش خصوصی و دولتیبرای سرمایه گذاری در راستای توسعه ظرفیت تولید برق در کشور طراحی شده است. در این مقاله ضمن بررسی مزایا ومعایب صدور گواهی ظرفیت، بازدهی اقتصادی احداث یک نیروگاه باوجود گواهی ظرفیت محاسبه خواهد شد. همچنین بابررسی روشهای متداول تامین سرمایه در صنعت برق به بررسی کارایی دو قرارداد بیع متقابل و خرید تضمینی در توسعهبخش بخار نیروگاه های گازی پرداخته میشود. هدف از این مقاله بررسی شرایط روشهای مختلف تامین سرمایه و رسیدنبه راهکاری جهت جذب سرمایه گذار است. مطابق نتایج به دست آمده، بازگشت سرمایه در قراردادهای بیع متقابل کوتاه تر ونرخ بازدهی داخلی بالاتر از قرارداد خرید تضمینی است. در صورت اصلاح قراردادهای مذکور بخش خصوصی می تواند مشکلتامین برق را در سال های آینده حل کند.

کلیدواژه ها:

تامین مالی ، صنعت برق ، گواهی ظرفیت ، نیروگاه سیکل ترکیبی