کاربرد روانشناسی محیطی در معماری مبهم و فریبنده

معماری مبهم در واقع یک رویکرد فلسفی و هنری به معماری است که بر خلاقیت و ارتباطات ناشناخته تاکید دارد. این رویکرد بر مفهوم عدم وضوح، انعطاف پذیری، و چندلایه ایی تمرکز دارد. در واقع، معماری مبهم سعی دارد که فضاها و ساختمان ها را به گونه ای طراحی کند که تعاملات چندگانه و تفسیرهای متعددی از آنها برای افراد ایجاد شود . از جمله ویژگی های معماری مبهم میتوان به انطباق با محیط اطراف، ایجاد ارتباطات عمیق تر با کاربران، ارتقاء تجربه های کاربری، و بازنمایی فرهنگها و ارزشها اشاره کرد . به عنوان مقابل، خطای بصری معمولا به مشکلاتی در درک و فهم اطلاعات بصری توسط افراد اشاره دارد. این خطاها میتوانند ناشی از عوامل مختلفی مانند تاری، فاصله، اندازه، رنگ، یا پیچیدگی باشند. در معماری، خطای بصری ممکن است منجر به طراحی هایی شود که باعث گیج گونه بودن فضاها یا ایجاد استرس در کاربران میشود . نتایج این پژوهش نشان داد، در معماری مبهم، تلاش برای کاهش خطای بصری با استفاده از طراحی هایی که انعکاس متناسبی از مفاهیم و احساسات مختلف داشته باشند، اهمیت دارد. به این ترتیب، تجربه کاربری بهبود می یابد و تفسیرهای متعدد و جذاب از فضاها ایجاد می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، طراحی ، معماری مبهم ، معماری فریبنده