یادگیری تجربی در آموزش فقه و مبانی حقوق اسلامی: رویکردی نوین برای ترویج اخلاق و معنویت

یادگیری تجربی، که بر تجربه مستقیم و تعامل فعال فراگیران با محیط پیرامون تاکید دارد، یکی از روش های موثر درترویج اخلاق و معنویت در میان دانشجویان محسوب می شود. این پژوهش به بررسی تاثیر این روش در آموزش فقه ومبانی حقوق اسلامی پرداخته است. هدف این تحقیق، بررسی تاثی ر یادگیری تجربی بر ترویج اخلاق و معنویت در میاندانشجویان فقه و حقوق اسلامی و ارائه مدل های کاربردی برای پیاده سازی این روش آموزشی در این حوزه است. اینتحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی تاثیر یادگیری تجربی در ترویج اخلاق و معنویت پرداخته و ازمنابع مختلف علمی و تجربیات میدانی بهره گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که یادگیری تجربی می تواند بهعنوان یک روش موثر در ارتقای فهم و درک دانشجویان از مفاهیم اخلاقی و معنوی عمل کند. این روش با فراهمآوردن فرصت های عملی و مشارکت فعال، به تقویت مهارت های تحلیلی، همکاری و تعامل دانشجویان کمک می کند وزمینه ای را فراهم می کند تا دانشجویان مفاهیم پیچیده فقهی و حقوقی را به صورت عملی تجربه کنند. پیشنهادمی شود که دانشگاه ها کارگاه های عملی و شبیه سازی محاکم شرعی ، بازدیدهای میدانی از دادگاه ها و مراکز حقوقی، وپروژه های خیریه و خدمات اجتما عی را برای دانشجویان برگزار کنند. همچنین، پژوهش های بیشتری باید به بررسیتاثیرات بلندمدت یادگیری تجربی بر دانشجویان و مطالعه تطبیقی این روش در حوزه های مختلف فقه و حقوق اسلامی بپردازند.

کلیدواژه ها:

یادگیری تجربی ، آموزش فقه ، مبانی حقوق اسلامی ، ترویج اخلاق ، معنویت