بررسی رابطه توانمندسازی با عملکرد کارکنان زندان های شمال کشور

از عوامل مهم بقا و حیات سازمان ها، کیفیت و توانمندی نیروی انسانی است که اهمیت آن به مراتب فراتر از فناوری هایجدید، منابع مالی و مادی است. در این راستا نقش نیروی انسانی کارآمد، توانا و دانا در تحقق اهداف سازمانی امریغیر قابل انکار میباشد. نیروی انسانی توانمند، سازمان توانمند را بوجود میآورد و سازمان توانمند محیطی است کهکارکنان در گروه های مختلف، در انجام فعالیت ها با یکدیگر همکاری می کنند (عبدالهی: ۱۳۸۵ ، ص ۱۴۹). هدفپژوهشگر در این تحقیق بررسی رابطه توانمندسازی منابع انسانی و عملکرد آنها در زندانهاست. برای انجام این کار ازجامعه آماری ۱۴۳ نفری تعداد ۱۰۴ نفر نمونه بر اساس جدول مورگان از کارکنان زندانهای شمالی برای تایید یا ردفرضیه های تحقیق و مولفه های تا ثیر آموزش شغلی، تفویض اختیار، انگیزه های فردی، غنی سازی شغل، سبک مدیریتو توانمندی بر عملکرد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفادهگردیده که از روایی محتوا و پایایی مناسب برخوردار میباشد. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریقآن و تجزیه تحلیل داده ها آموزش شغلی، انگیزه های فردی، توانمندی، تفویض اختیار، غنی سازی شغل، سبک مدیریتمورد تایید قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان میدهد که متغیر سبک مدیریت مشارکتی با ضریب ۸۳۲ / ۰ موثرترینعامل برافزایش عملکرد کارکنان می باشد. به عبارت دیگر هر سازمانی که بتواند از نظر و تخصص کارکنان خود درتصمیم گیری استفاده نماید، سریع تر و با اطمینان خاطر بیشتر به اهداف سازمانی خود می رسد.

کلیدواژه ها:

توانمندی ، عملکرد ، زندان ، اثر بخشی ، عملکرد کارکنان