تبیین جایگاه تاریخ و نقش تربیتی آن در قرآن کریم

قرآن کریم سرشار از گزارشهای تاریخی مربوط به امت های پیشین و پیامبران آنان با هدف انتقال معارف وحیانی و هدایت انسان است . قرآن کریم کتابی است حاوی مضامین عمیق و معارف باطنی که خداوند برای هدایت انسانها نازل فرموده است . در قرآن از واژه »تاریخ «مستقیما نام برده نشده، ولی در قالب واژه های »اخبارکم ،قصه ، حدیث ،سنن و غیره« و در حدود سه هزار آیه به ذکر حوادث تاریخی می پردازد. رجوع به قرآن نشان می دهد که برخلاف تاریخ نگاران، به صورت طولی و منسجم از حوادث سخن نگفته است و در عین حال، بیشترین توجه مخاطبان خود را به گرفتن پند و ارشاد از ذکر آن حوادث دعوت کرده است . نگرش قرآن به تاریخ ، جانب دارانه است ؛ وقایع نگاری صرف نیست ، برخورد جانب دارانه قرآن با حوادث و گزارشهاست . قرآن در بیان رخدادهای تاریخی آشکارا جانب داری می کند و یک طرف را که حق می داند آن را می ستاید و طرف دیگر را که باطل است وعده عذاب می دهد، زیرا خداوند به خوبی آگاه است که کدام طرف، حق و کدام طرف، باطل است . نقش تربیتی تاریخ را همگان می پذیرند و خود گواهند که بررسی و ارزیابی تلخ و شیرین سرگذشت نیاکان، مایه پند و عبرت گشته و فرمان سیر و سیاحت در پهنه گیتی و دیدن احوال مردمان، از گناه کاران و دروغ انگاران و... تا شایستگان و نیکان، از سوی خدای حکیم برای اهم یت آن در تربیت انسان هاست . پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی و با تکیه بر اسناد و منابع کتابخانه ای ، برآنست تا به تبین جایگاه تاریخ و نقش تربیتی آن در قرآن کریم بپردازد.

کلیدواژه ها:

جایگاه تاریخ ، قرآن کریم ، تربیت ، قصص ، تاریخ .