نگرش سنجی تکنولوژی آموزشی و بررسی رابطه آن بر سبک تدریس و کیفیت تدریس، در معلمان مقطع متوسطه

آموزش وپرورش یکی از مهم ترین و سازنده ترین ارکان اساسی جامعه به منظور توسعه آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی مطرح است که مهم ترین واحد این گستره مدرسه است. مدرسه کانونی جهت آموزش و رشد بوده و آماده کردن و پیشرفت آن جهت آشناسازی دانش آموزان بااستعداد، توانایی و علایق خود ضروری است (رزاقی، ۱۳۹۶). در این میان عنصر خیلی مهم و توسعه بخش آموزش که اهمیت ویژه ای در نظام تعلیم وتربیت و رفاه اجتماعی دارد معلم است. (امینی، ۱۴۰۱) که در فرایند آموزشی نقشش آن چنان مهم است که عده ای تدریس را با آموزش وپرورش یکی می دانند (فتحی آذر، ۱۳۹۱). یکی از ملاک های مهم آموزش وپرورش که می تواند در تدریس راهگشای معلمان باشد و باعث افزایش کیفیت آموزشی شود سبک تدریس است. عده ای معتقدند که سبک یک عنصر مهم و اساسی در تدریس است که نشان دهنده کیفیت رفتارهای مدرس و رهبری در کلاس است؛ به عبارتی دیگر مدرس تعاملات خود با فراگیران را با به کاربردن سبک تدریس نشان می دهد که نقش مهمی در جنبه های مختلف یاددهی ایجاد می کند (مظلوم و همکاران، ۱۳۹۳). باتوجه به تفکر و درک معلم از فلسفه و همچنین نگرش او در زمینه تعلیم و تربیت، سبک تدریس انتخاب و به کار برده می شود؛ به نحوی که معلم بدون آگاهی از فلسفه و فنون و روش تدریس نمی تواند وظیفه ارزشمند خود را به خوبی انجام دهد (سروستانی، جهانی و راخد پور، ۱۳۹۹). از دیگر ملاک های مهم آموزش وپرورش کیفیت است که از مسائل مهم جهان امروز است که نه تنها در صنعت بلکه در آموزش وپرورش هم بیشتر مطرح است چرا که سرمایه ملی یک کشور دانش و نیروی انسانی آموزش دیده و خلاق است نه پول و زمین و غیره (خالق خواه، نجفی و زاهدبابلان، ۱۳۹۷).

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، تکنولوژی آموزشی ، سبک تدریس ، کیفیت تدریس