مطالعه تطبیقی محدودیت های استفاده از زور توسط ماموران اجرای قانون

حق بر امنیت و آسایش شهروندان ازجمله حقوق بنیادین بشر و تضمین آن، کارویژه اصلی دولت هاست. تامین و تضمین این حق، به مدد مشروعیت و اقتدار قانونی و جلب رضایت و مشارکت شهروندان در خلق و حفظ نظم و امنیت در یک ساختار مردم سالار میسر می شود. یکی از ابزارهای تحت اختیار دولت برای تضمین نظم و امنیت، ماموران اجرای قانون هستند. از سوی دیگر، تضمین آزادی و حفظ کرامت شهروندان حق بنیادین دیگری است که ممکن است به بهانه تامین امنیت، توسط ماموران نادیده انگاشته شده و یا با محدودیت ناموجه روبرو شود. در این مطالعه به روش تحلیلی- توصیفی، در پاسخ به این پرسش که اعمال زور توسط مامورین اجرای قانون با چه محدودیت­هایی مواجه است؟ با استناد به قواعد عامی که اکثریت کشورها و اسناد حقوق بشری مدنظر قرار داده­اند، محدوده اعمال زور در موقعیت­های مختلف و امکان به کارگیری زور در آن موارد بررسی شد. یافته­های تحقیق حاکی از این است که در قوانین و رویه­های مورد عمل توسط ماموران اجرای قانون در ایران در مواردی استاندارهای موجود به خصوص در حفظ جان افراد بی گناه یا متهمان موردتوجه نیست و اصلاح قانون به کارگیری سلاح از این منظر نیازمند اصلاح و بازنگری است.

کلیدواژه ها:

مامور اجرای قانون ، اعمال زور ، استفاده از سلاح ، آزادی تجمعات ، حقوق زندانیان