اثربخشی واقعیت درمانی بر انعطافپذیری شناختی و سرسختی شناختی مادران دارای کودک کم توان ذهنی خفیف مدارس استثنایی شهر اندیمشک

پژوهش اثربخشی واقعیت درمانی بر انعطافپذیری شناختی و سرسختی شناختی مادران دارای کودک کم توان ذهنی خفیف مدارس استثنایی شهر اندیمشک بوده است . روش: طرح تحقیق به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند؛ و از آنجا که جامعه آماری شامل مادران دارای کودک کم توان ذهنی خفیف مدارس استثنایی شهر اندیمشک بودند از بین آنها ۳۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) گمارده شدند و آزمودنی های گروه آزمایش تحت آموزش به روش واقعیت درمانی قرار گرفتند ابزارهای اندازهگیری مقیاس انعطافپذیری شناختی مارتین و روبین (۱۹۹۵) و سرسختی روانشناختی کوباسا(۱۹۸۲) مورد استفاده قرار گرفت .جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری تحلیل کوواریانس و نرم افزار ۲۶spss استفاده شد.یافته ها: تفاوت معنی داری بین میانگین های پس آزمون انعطافپذیری شناختی و سرسختی شناختی دو گروه آزمایش و کنترل مشاهد شد .(p<۰/۰۰۵) نتیجه گیری: نشان داد که آموزش واقعیت درمانی بر انعطافپذیری شناختی و سرسختی شناختی مادران دارای کودک کم توان ذهنی خفیف مدارس استثنایی شهر اندیمشک تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

انعطافپذیری روانشناختی ، سرسختی شناختی ، مادران کودکان کم توان ذهنی ، واقعیت درمانی