ارتباط شیوه تربیتی خانواده و میزان اجتماعی شدن با انگیزش تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر محمدی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط شیوه های تربیتی خانواده و میزان اجتماعی شدن دانش آموزان در انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر دورهی دوم متوسطه شهر محمدی بوده است . طرح این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دورهی دوم متوسطه شهر محمدی که در سال تحصیلی ۱۴۰۳- ۱۴۰۲ که در رشته های ریاضی و تجربی مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس، ویک نمونه ۵۰ نفری از دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه از رشته های تجربی و ریاضی به صورت تصادفی انتخاب شد و ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند (۱۹۷۲)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۰)، پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون و همکارن (۱۹۹۰) بود. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین شیوه تربیتی خانواده و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. بین میزان اجتماعی شدن و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه پسر رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. سطح معنی داری در این پژوهش ۰۰۱/۰ بود.

کلیدواژه ها:

شیوههای تربیتی خانوده ، میزان اجتماعی شدن ، جامعه پذیری ، انگیزش تحصیلی