بررسی رابطه انعطاف پذیری روانشناختی با سازگاری زناشویی با نقش میانجیگری تحمل ابهام۱

پژوهش حاضر باهدف شناسایی رابطه بین انعطافپذیری روانشناختی با سازگاری زناشویی با نقش میانجیگری تحمل ابهام انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد؛ و روش پژوهش معادلات ساختاری است . به این منظور از بین زوجین حاضر در شهر کرمان و با توجه به ۳ متغیر موجود در پژوهش ، ۶۰ زوج (۶۰ زن و ۶۰ مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس انعطافپذیری روانشناختی از آزمون نئو فرم کوتاه (۱۹۸۵)، پرسشنامه سازگاری لاک -والاس (۱۹۸۹)، مقیاس تحمل ابهام مک لین (۲۰۰۸) بود. پس از جمع آوری اطلاعات و تجزیه وتحلیل دادهها از طریق تحلیل مسیر از نرم افزار آموس استفاده شد. به منظور بررسی رابطه میانجیگری از تحلیل مسیر اسکراپ، دادههای پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته : بین انعطافپذیری روانشناختی و سازگاری زناشویی همبستگی مثبت معنادار (۰۱.۰(p< و بین تحمل ابهام به عنوان متغیر میانجی در رابطه انعطافپذیری روانشناختی با سازگاری زناشویی نیز همبستگی مثبت معنادار به دست آمد (۰۱.۰.(p< تحلیل مسیر دادهها نشان داد که انعطافپذیری روانشناختی به عنوان متغیر وابسته و تحمل ابهام به عنوان متغیر میانجی با سازگاری زناشویی رابطه مستقیم دارد (۰۱.۰.(p< بین زن و مرد ازنظر میزان رابطه انعطافپذیری روانشناختی و سازگاری زناشویی با نقش میانجیگری تحمل ابهام تفاوت معناداری به دست نیامد. نتیجه گیری: یکی از ارکان تاثیرگذار درروند زندگی زوجین ویژگی های شخصیتی است که انعطافپذیری روانشناختی ازجمله آنها می باشد و عوامل فردی مانند توانایی تحمل ابهام در میزان تجربه سازگاری زناشویی نقش موثری دارد، تعامل متقابل و رابطه ویژگی های شخصیتی با یکدیگر عامل موثری برای تجربه سازگاری زناشویی می باشد.