بررسی اثربخشی رویکرد فرآیندی آموزش تفکر به کودک بر یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه ششم شهر فیض آباد

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد فرآیندی آموزش تفکر به کودک بر یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم شهر فیض آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود که تعداد ۴۰ نفر از آنان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش جهت اندازهگیری متغیرها از دو پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد و پاریس (۲۰۰۴) استفاده گردید. پس از تشکیل گروههای نمونه ، مداخله آموزشی (شیوه فرآیندی رویکرد آموزش تفکر به کودک) بر اساس نظریه لیپمن (۱۹۹۱) طی ۴ هفته و هر روز بهمدت ۳ ساعت بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. آنگاه، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که ، رویکرد فرآیندی آموزش تفکر به کودک بر یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان تاثیر معنی داری دارد. بنابراین ، استفاده از روش فرآیندی آموزش تفکر به کودک با تغییر سبک تفکر دانش آموزان تاثیر معناداری بر افزایش اشتیاق تحصیلی و بهبود یادگیری خودتنظیمی آنان دارد.

کلیدواژه ها:

اشتیاق تحصیلی ، یادگیری خودتنظیمی ، رویکرد فرآیندی آموزش تفکر