مقایسه تعادل ایستا و پویا بین مردان سالمند کوهنورد و غیر ورزشکار

هدف تحقیق حاضر مقایسه تعادل ایستا و پویا بین مردان سالمند کوهنورد و غیر ورزشکار بود. تحقیق از نظر هدف تحقیق از نوع مطالعات کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع مطالعات توصیفی با طرح علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی مردان سالمند استان تهران در دامنه سنی ۷۵-۶۵ سال بود پس از بررسی معیارهای ورود به تحقیق تعداد ۱۵ مرد سالمند کوهنورد و ۱۵ مرد سالمند غیر ورزشکار از طریق روش نمونه گیری تصادفی در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. نمونه های کوهنورد در طول سه سال گذشته منتهی به تحقیق در بیشتر هفته ها به صورت تفریحی حداقل یک صعود داشته بود. گروه کنترل سابقه کوهنوردی مداوم نداشته است و در طول شش ماه گذشته منتهی به تحقیق در هیچ برنامه ورزشی شرکت نکرده بود. پس از انتخاب نمونه آماری تحقیق و همچنین پر کردن فرم رضایت نامه توسط آزمودنی ها آزمون تعادلی شاربند رومبرگ با چشمان باز و بسته جهت ارزیابی تعادل ایستا و آزمون تعادلی ستاره جهت ارزیابی تعادل پویا مورد استفاده قرار گرفت. هر کدام از نمونه ها برای آشنایی با آزمونها و از بین بردن اثر یادگیری سه مرتبه به صورت آزمایشی آزمونهای تعادل ایستا و پویا را اجرا کردند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت در برنامه کوهنوردی منجر به پیشرفت معنی دار تعادل ایستا با چشمان باز و چشمان بسته و همچنین تعادل پویای مردان سالمندان شده است.