اهمیت آموزش مهارتهای اجتماعی در بهبود خودتنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان دزفول بود. از جمله پیامدهای مبتنی بر عدم خودتنظیمی و رفتارهای منفعلانه است و از آنجایی که رفتار مبتنی بر خودتنظیمی می تواند سازگاری فرد را با خود و با محیط اطراف افزایش دهد فرد را قادر سازد تا ضمن حفظ حرمت خود و دیگران احتمال به دست آوردن نتایج مطلوب را افزایش دهد. ابزار نکردن خود و عدم توجه به حقوق راستین و نشان ندادن قاطعیت ، انسان را گرفتار مشکل های رفتاری - اجتماعی می کند. بسیاری از ناسازگاری های فردی اجتماعی در جوانان به این دلیل به وجود می آید که جوان، قدرت خودتنظیمی و نه گفتن در جای مناسب را ندارد. او نمی خواهد دیگران را از خود برنجاند و سعی می کند و به تمام خواسته های اطرافیان چه مشروع و چه نامشروع، پاسخ مثبت دهد. پیامد چنین اطاعت کورکورانه ، در نهایت ، سلامت روانی فرد و جامعه را در معرض خطر قرار می دهد. بنابراین از طریق خودتنظیمی ، می توان سالم تر زندگی کرد و به سازگاری فردی و عزت نفس بیشتری دست یافت . بنابراین به نظر می رسد که آموزش مهارتهای اجتماعی می تواند تکنیک های موثری در بهبود خودتنظیمی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، خودتنظیمی ، دانش آموزان ، مقطع ابتدایی .