اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اجتناب تجربه ای دانش آموزان با اشتیاق تحصیلی پایین

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اجتناب تجربه ای دانش آموزان با اشتیاق تحصیلی پایین انجام شده است . روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع دوره دوم متوسطه شهرستان اندیمشک بود که از میان آنان ۴۰ دانش آموز به عنوان اعضای نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۰ نفر) گمارش شده بودند. برنامه درمان مبتنی بر شفقت در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای به دانش آموزان ارائه گردید و جمع آوری دادههای پژوهش به روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه های اجتناب تجربه ای بوند و همکاران بوده است . دادهها با با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین گروههای آزمایش و کنترل از نظر اجتناب تجربه ای تحصیلی تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰.(p< به عبارت دیگر درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش اجتناب تجربه ای شد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر می توان درمان مبتنی بر شفقت را به عنوان یک روش کارا جهت کاهش اجتناب تجربه ای تحصیلی دانش آموزان با اشتیاق پایین پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، اجتناب تجربه ای ، اشتیاق تحصیلی .