بررسی شیوههای نوین تدریس در فرایند یاددهی - یادگیری دانش آموزان

تدریس و یادگیری در فرایند آموزش و پرورش دارای اهمیت ویژهای می باشد. مطالعه عوامل و عناصر گوناگونی که در تدریس و یادگیری موثر هستند برای همه دست اندرکاران، علاقه مندان به ویژه معلمان ضروری است . الگوهای تدریس و چگونگی تهیه و تنظیم برنامه های درسی متناسب با این الگوها یکی از دغدغه های متخصصان و دست اندرکاران آموزش و پرورش است . به همین دلیل در دهه های اخیر تلاشهای زیادی در کشور صورت گرفته تا روشهای کلیشه ای و سنتی آموزشی جای خود را به روشهای تازه و بدیع و مبتنی بر نیازهای فردی و اجتماعی دانش آموزان دهد. هدف این پژوهش مروری بر مبانی نظری و پیشینه پژوهش ها راجع به شیوههای نوین تدریس در فرایند یاددهی - یادگیری است . مطالعه حاضر توصیفی (از نوع مروری ) می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعه ای و کتابخانه ای بود. در این پژوهش به بررسی ادبیات و پیشینه مربوط به روشهای نوین تدریس و نمونه ای از این روش و مراحل اجرای آنها پرداخته شد. در این راستا علاوه بر بررسی منابع اطلاعاتی خارجی ، منابع و پایگاههای اطلاعاتی داخل ایران نیز بررسی شد. مطالعات انجام شده بیانگر آن است که وظیفه معلمان در فرآیند تدریس تنها انتقال واقعیت های علمی به دانش آموزان نیست بلکه باید موقعیت و شرایط مطلوب یادگیری را فراهم نمایند و چگونه اندیشیدن و چگونه آموختن را به شاگردان بیاموزند. یعنی کار معلم نه تنها انتقال دانش ، بلکه پرورش توان تفکر منطقی و پرورش شخصیت سالم است و معلمان موفق برای شاگردان خود تنها عرضه کننده مطالب تخصصی نمی باشند بلکه به شاگردان خود مطالب شناختی و اجتماعی و نحوه استفاده موثر از آنها را می آموزند، در آموزش و پرورش نقش نیروی انسانی به خصوص معلم از مهم ترین عوامل موثر در رشد و توسعه کیفی و محتوایی تربیت به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

تدریس ، روشهای نوین تدریس ، فرایند یاددهی - یادگیری ، معلمان ، دانش آموزان